|
Haxhi Muhaxheri |
FUNDI I NJË ËNDRRE
Rrugës së ngushtuar të lotëve
dogja të gjitha kujtimet
e shkruara për ty
në fletët e grisura të kohës
dhe hirin e hodha
mes valëve të detit
Në stinën e vrarë të pritjës
orëve të zeza të durimit
këndova me zë mjellme
himnin e dhembjës
Kështu i dhash fund
ëndrrës së moçme
me dhëmb të mbreht
se u dashka jetuar
edhe me shpirt ndër dhëmb
vaj unë i mjeri
e kthim mbrapa s’paska
Sot mos dilni nga shtëpia
se priten rrëbeshe
e goditje rrufesh
Sot as të vdisni nuk bën
se vajtocave ju ka shterur zëri
Sot...
oh sot lutuni veç për mua
aman...
e shkronjën e parë të Lirisë
se diellin rob ma kanë zën
në pragun e çmëndisë
dhe n'shpirt më ther një fjalë
që humbur e ka udhën...
30 dhjetor 2017
|
Haxhi Muhaxheri |
MË PRIT
E dashur
Nesër
Ne freskun e agut
Do të bëhem ajër
E me shpejtësi drite
Do të vij
Lehtë lehtë
Pahetueshëm
Të futem
Për vrimë të çelësit
Në dhomen tuaj
Në shtrat
Në ty
E ta shijoj
Pllëmb për pllëmb
Bukurinë e Atdheut
Bashkë me melodinë
E Këngës së Psherëtimave
Nesër
Më prit zgjuar
Princesha ime
Bashkë do ta pijmë
Kafenë e mëngjesit
Shoqëruar me lëng pjeshke
Llokum trëndafilash
E aromë djersësh
Neser... mos harro...
15.12.2017
KUR ETËN E ZË GRIPI
Kur Etën e zë gripi
Diellit i erren sytë
Plaket hëna
E shuhen yjet
Arratisen shkronjat
Vargjeve u bie pika
Muzat varin veten
Këngës i ndalet rrita
Vdesin lirikat
Ç'mëndet poeti
Loton qielli
E trazohert deti
Zgjohet laneti
Vajton planeti
Përhapen magjitë
E godet tërmeti
23. 12. 2017
|
Haxhi Muhaxheri |
DIÇKA PO NDODH E DASHUR
E ndjej
Diçka po ndodh
E dashur
Rrugëtojmë
Me shpejtësi drite
Udhës së Qumshtit
Galaktikave
E me mikroskop jonik
Shikohemi
Por heshtjen
Nuk e thyejmë
Eta
As pluhuri kozmik
Më nuk e shuan
Zjarrin e ndezur
Brënda nesh
Futur jemi
Labirintheve
Fushës magnetike
Të mendjes
Dhe aty
Ngritur e kemi
Flamurin e bardhë
Se shpirti
Na është zën peng moj
E kthim mbrapa nuk ka
Në gjakun e ndezur
Kapilarëve të zemrës
Ku hareshëm lozin
Protonet neutronet
Nisi proçesi i ngjizjes
E përbrenda bërthamës
U shfaq një dimension i ri
Për jetën
Eta
Tash edhe matematika
Humbur e ka imunitetin
Se me zero
Dhjetra herë
Shumëzuar të kam
Po përfundimi
kurrë nuk më doli zero
Diçka
Vërtetë ka për të ngjarë
E dashur
Shkatrruar janë magjitë
E dyshimi është mundur
Lum unë i lumi
Por... Dreqi e marrtë
Lodhur më kanë formulat
Ëndërrat keq më janë dehur
Koka në dysh më është ndarë
E sytë po më lën
Mjer unë i mjeri... Ç’po ndodh...
Klinika mentale
Nuk pranon më pacient
Se çmendur janë
Edhe mjeket
Lum unë i mjeri oh
Mjer unë i lumi
Kush më thotë
Sa është ora
Në ç’stinë jemi vallë
Po emrin... emrin si e pata...
08.12.2017
|
Haxhi Muhaxheri |
VARGJE ME GRIP
Kot bredh
Brigjeve të mendjes
Ënd֝ërr më ëndërr
Viteve
Miteve
Lëgjendave
E historisë
Në kërkim të fjalës
Së humbur planeteve
Edhe nëntë bijat e Zeusit
I ka zën gripi
E dashur
Më nuk i ndihmon
Vitamina C
E as çaji
Me lëng limoni
Mbaje veten
Perëndeshë (I)lirie
Merr ngrohtësinë
E trupit tim
Puth diellin
Mëngjeseve
Shpirt jepu Lirikave
Që dashuria
Ta vrasë sëmundjen
E kënga
Ta mund vajtimin
22 dhjetor 2017
ETA DHE KOMETA
As nata e mori vesh çfarë i ndodhi
Kur numërat ndryshuan në rrethin e shtatë
E Liria udhëtoj dimensioneve të panjohura
Bashkë me dritën që lëshuan rrufetë
Eta Eta
Bërthamën godet Kometa
U thye kufiri ndryshuan polet pushuan ëndrrat
Në Teatrin e Qiellit u shfaqen dy silueta
E hënës një yll fshehurazi ia shkeli syrin
Pastaj doli fjala se veten burgosi tundimi
Eta Eta
Ku mbet Kometa
Përplot me krushq
Ishte dasma e poetëve
Po vargjet keqas ishin sëmurë
Për mungesë oksigjeni
Aty fryma të zihej
Nga aromat e përziera të parfumëve
E gazërat që vinin furishem
Nga gogësimat e dollibashëve
Rrethin ngushtuar e kishin
Dylberet e përvuajtur
Me çantat e tyre plot libra të trashë
Ku fjalës vrarë ia kishin bukurinë
Të mira ishin vetëm kollaret e gopçarëve
Që xhepat mbushur kishin me viagra
Dhe palltot e zonjave të harlisura
Me gjurmët e fshehura të moshës
Koblenz, 25 nëntor 2017
Kësaj poezie
Nuk i dhash emër
Se titulli je Ti
Perëndeshë e egër
Që pushton zemrat
17.12.2017
I.
Kur Ti më mungon
Në sy më varet malli
Ëndërrat nuk i zë gjumi
Trazohen valët e detit
E shkreptijnë rrufetë
Pastaj
Si i çmendur
Zbardh netët
Me portretin tënd
Fiksuar në mendje
E shpirti merr udhë
Mbi tehun e shpatës
Kur afër më vjen
Damarëve të zemrës
Bëhet rrëmujë
E filloj të jetoj
Me frymën tënde
Të ndjej
Pastaj
Frymëzohem
Digjem
Përvëlohem
Sulem
Tërbohem
E prapë
Më mungon
E prap
Më verbon
II.
Të duash është bekim
Më ke pas thënë
Një natë dhjetori
Po Ti
Kurrë nuk e mësove
Se unë lindur jam
Ditën kur i vranë
Zogjtë mbi qërshi
Veç pse kënduan
Këngë dashurie
Dhe mallkimi mori dhenë
Thonë se atë ditë
Është thinjur dielli
Thonë se atë çast
Është errësuar qielli
Thonë se atë natë
Ka lotuar hëna
Thonë se atë vit
Melodin e humbi kënga
17 dhjetor 2017
Sonte
Dua të jem
Sy më sy me veten
E vetminë ta puthë në ball
Se kam ca llogari të hapura
Që më duhet ti mbyll
Përdhunshëm
Unë i gjori
Oh...
Sonte
Deri në palcë
Kam për ta shijuar
Mungesën e Lirisë
Se mua shpirtin
Keq robëruar ma ke moj
He plastë kjo zemërmjera
Sonte
Në derën time
Mund të trokasin
Veç frymëzimet e çmendura
E të shkruhet
Një këngë e re vajtimi
Oiiiiiiiii... Oiiiiiiiii... Oiiiiiiiiih
Sonte
Ooooh... sonte...
E dashura ime
Sall një dëshirë e kam
Të vijsh si era
E të futesh thellë
Thellë në mua
Zjarrin të ma shuash
Dhe plagët e mendjes
Të mi shërosh
Sonte
O miq
Më leni të qetë
Dua të pi
Te pi
Të pi
E vetës
Luftë ti shpall
Se vargjet
Mi kanë zënë ethet
Medet
Sonte
Eu... sonte
U harroft kjo natë
Bashkë më emrin tim
O Zot...
Sa e rëndë qënka
Pesha e kryqit...
15 dhjetor 2017 / 02:22 h
Të jesh çam
patjetër
duhet ta kesh
të shkruar në vetull
formulën e dhembjes
e përditë të zhytesh
në Detin e Lotëve
bashkë më ëndrrat
që kurrë s'i zë gjumi
28. 09. 2015
Loti i çamit
I bie gurit
dhe e shpon
Damareve të tokës
merr udhë
drejt zemres
Pastaj
mbijnë trëndafila të kuq
me shikim kah dielli
e aromë atdheu
14. 10. 2015 – 02:09 h
Nga Haxhi Muhaxheri
Kur njeriu është në këmbë,
botën e ka vështirë ta shikoj
ulur apo në kokërr të shpinës.
Lum ai që shtigjeve të blerta
ngarend mbi këmbet e veta varur,
yjet, qiellin e zotin më afër i ka.
Miq, ruani këmbët...,
si kokën mbi jastëk ti mbani!
Të mos ju tradhëtojnë
e jetën ta bëni mbi to kalëruar!
Kur njeriu të jetë në këmbë,
me valet e detit, rrezet e diellit,
fluturat e pranverës loz valle
dhe ngritet rrëmbimthi
sa herë të jetë rrëzuar.
Lum si ai...!
11. 04. 2016
(E pa redaktuar)
Poezi nga Haxhi Muhaxheri
Eta ëshë vendi
ku bashkohen
lumenjt e jetës
atdheu ku rritet
përmasa e dashurisë
Eta mban emrin
zëri i universit
perendesha
që zemrat pushton
ilaçi që sheron
të gjitha sëmundjet
lehona që sisë i jep Lirisë
urdhëri i fsheht i Perëndisë
Itaka ime e Dashurisë
12 dhjetor 2017
|
Haxhi Muhaxheri |
Poezi nga Haxhi Muhaxheri
Mbrëmë
atye ishe dhe ike,
e mua më zuri gjumi
në prehërin e vetmisë.
Mbrëmë
kot trokita në derën tuaj,
në pëqafim
iu hodhe heshtjës.
Mbrëmë
as zërin ta dëgjova moj,
e frymëzimet
i zuri acari.
Mbrëmë
nuk e di ç'dreqin pate Eta,
por mua
diellin verbuar ma ke.
10 dhjetor 2017