Freitag, 26. Dezember 2014

Ai e ka mundur vdekjen

Poezi nga Haxhi Muhaxheri

I madh ishte Ai
Lutej edhe për vrasësit
E ne harruar kemi
Të lutemi për vetveten
Dhe dashurisë
Përditë i zëm pusi

Ai është ringjallur
E ne vdekjes i shkojmë pas

Zotynë
Na i falë mëkatet
Se nuk dimë ç'bëjmë
Na e largo urrejtjën
Ta shërojmë jetën
E shpirtit ti japim bardhësi

Ai mundur e ka vdekjen
Po të gjallë a jemi ne
_____________
Në prag të Krishtlindjeve 2014

Dienstag, 28. Oktober 2014

Rrahim Sadiku - Kur ke shumë shokë

 
Kur ke shumë shokë
(Haxhi Muhaxherit,
në shenjë falënderimi e nderimi
për punën që bënë)

Kur ke shumë shokë
ke më shumë zemër,

më shumë vrull pune,
më shumë mirësi;
kur ke shumë shokë
dita shkurtohet
shndërruar në punë,
në etje për ardhmëri;
kur ke shumë shokë
ke më shumë liri,
më shumë atdhe;
kur ke shumë shokë
veten tënde shpalon para botës,
bota hapet për ty -
i tëri lumturi e dashur je!

17. 10. 2014

Komente ne Facebook:

MIKEL GOJANI, shkrimtar:
Poezi me vlera dimensionale,qe ben fjale per nje krijues te palodhshem te letersise dhe kultures shqiptare, njeheresh edhe shperndares i zellshem te drites se mendimit, te diturise dhe i vertetesise se te tjereve.

AGIM GASHI, rapsod dhe poet:
Rrahimim, e ka vra shenjen sot. Poezi e thurrur mjeshtërisht dhe për një person me vlera të pakrahasueshme kombëtare. Haxhiu nuk u ndal asnjëherë, as në atdhe e as në mërgim për atdhe. Mua zemra mal më bëhet kur shof që Haxhiun e nderojnë njerzit. Fundja ai që nderon Haxhiun, ka nderuar veten. Sepse, Haxhi Muhaxheri meriton respektin nga kolegët dhe të gjithë ata që e shkruajnë dhe e duan poezinë dhe çdo gjë që merret me letërsi. Ju Uroj te dyve suksese e lumturi në fitore të reja!

PREND BUZHALA, shkrimtar dhje studius i letërsisë:
Po i bashkangjitem Agimitt: e ke goditur shenjën me këtë tribut poetik...

MUSA JUPOLLI, poet:
Haxhi Muhaxheri i mveshur me ngjyra pene, me dashuri arti, si në vargun e poetit Rrahim Sadiku.

MENTOR THAQI, poet:
Haxhi Shqipnia, poeti i 7 palë zemrave dhe 77 palë dashurive në shpirtin e tij të madh ... sa i kompletuar lexohet dhe frymon në vargun e Rrahimit !!!

Samstag, 16. August 2014

Lutje

Poezi nga Haxhi Muhaxheri


LUTJE PËR POETIN

/Pas kumtit për ikjën e Ali Podrimjës/

Zot
na e kthe  poetin
ai veç lule mbolli në jetë

Me këngë mundi të keqen
e shpirt i dha dashurisë

Nga kockë e tij bëri fyellin
për të lozur melodine e atdheut 

20.07.2012

Kur iku babai

Nga Haxhi Muhaxheri
 
KUR IKU BABAI
 
Kur iku babai,
nëna tha:
-Heret na la plaku!
E në ball,
iu shtuan rrudhat!
 
Ajo,
përditë fshinte pluhurin
nga fotografia e tij,
e buzet i leviznin
pakuptueshëm!
 
Kurr nuk e mora vesh,
lutej për tim at
a veten mallkonte…
Në fytyrën e saj
rrallë shihej buzqeshja!
 
1994

Mittwoch, 14. Mai 2014

Frymzon për lidhje të ngushta ndër breza


Nga Rrahim Sadiku, shkrimtar

Frymzon për lidhje 
të ngushta ndër breza
(Haxhi Muhaxherit)

Për krijimin shqip reflekton rreze të pafundëta dashurie.
Ura krijon për lidhje të vazhdueshme miqësie.
Shqiptarinë e do të madhërishme, gjithmonë në ngritje.
Vë në dukje secilën arritje.
Zemra të rritet për secilën ngjitje drejt përsosmërisë.
Vlera nga e kaluara i bart drejt ardhmërisë.
Frymzon për lidhje të ngushta ndër breza,
Të na mbulojë drita, nga ne të mërgojë e zeza.
Ta njohim botën, si e meritojmë të njihemi në botë,
Me kohën të ecim duke mbushur zemrën plot,
Nga rrugë e përparimit të mos na ndalin dot,
Të mos ndalemi kurrë duke krijuar afri njerëzore,
Me vepra të qëndrueshme duke u stolisur prore.


14.05.2014
____________
Marrë nga Facebook-u

Mittwoch, 23. April 2014

Mini ese për poezitë e Haxhi Muhaxherit

 
Nga Rrahim Sadiku, shkrimtar

Mini ese për poezitë
e Haxhi Muhaxherit

Poezia e Haxhi Muhaxherit shëtit nëpër kohë e ngulitet në truallin e atdhedashurisë, ku e gjen edhe etja prej poeti, edhe malli prej mërgimtari, edhe shtytja prej kërkimtari. “Damarët e zemrës mi dogji mall” na bënë të bashkëndjejmë ai, duke patur në horizontin e mendjes një kohë kur “yjet do na kenë zili” dhe “i njëjti diell na ngroh”, në atdheun ku janë zbrazur “të gjitha marrëzitë e kësaj bote” dhe aty janë shtruar edhe dhembje shumë të mëdha, të cilat i ndjejnë të gjithë, po që janë tragjike për zemrën e ndjeshme të poetit, që në poezinë e tij simbolizohet me të madhin Ali Podrimja, i cili edhe gjallë edhe tashti, na kujton se në mendjen krijuese “kënga e re po vjen”. Dhe kjo këngë e re madhërohet me plisat, lartësohet me lisat, lahet me dhembje e dashuri Ҫamërie, duke u shndërruar kështu në simbol fitoreje, dëshire që kjo e arritur të shkojë deri në fund, që bota shqiptare të jetë e ndritur dhe me vendin e merituar në trojet etnike e në botë.

21. 03. 2014

Freitag, 21. März 2014

Shqipëria

 Poezi nga Haxhi Muhaxheri
Ishte nuse
që ia kishin zili perënditë
Nga shkëlqim i nurit të saj
dritë merrte edhe dielli
Kahmot e lakmonin
kodoshet e Olimpit
Ajo nuk jepej
ajo nuk merrej
Mallkimin ia varë në qafë
E trupin ia gjymtuan
Atëbotë
Kur Europa qeverisej nga djalli
21. 03. 2014


Komente:

YMER NURKA, shkrimtar
Me domethenie artistike. Nje ravijezim metaforik, i fatit te Shqiperise sone. Kam dyshim, se djajte qeverisin edhe sot Evropen, edhe pse jane me diplomate dhe te rafinuar. Vargje qe sfidojne mediokritetin e te ashtuquhajturave pena kombetare.

Dienstag, 18. März 2014

Eja

Poezi nga Haxhi Muhaxheri
 
Ka vite që i jam falur vetmisë
E gjumi mërguar më ka
Shtigjeve të dhembjes
Bashkë me ëndrrat
Dhe kujtimet për ty e dashur
 
Kot dergjem në planetin e pritjës
Edhe lutjet e kanë humbur kuptimin
Ato as zoti më nuk i merr vesh
Damarët e zemrës mi dogji malli
E çmendia pamëshirshëm më pushton
 
Harroj të gjitha dhe eja rrezja ime
Ndizi edhe njëherë motoret e shpirtit tim
Zjarri i dashurisë le ta ngrohe gjithë botën
Të puthemi të lozim të duhemi
Me afshin e dikurshem të rinisë
 
04. 05 1987
 
 

Sonntag, 16. März 2014

Lisat dhe plisat

Poezi nga Haxhi Muhaxheri

Askush mund t‘i numëroj lisat
Askush mund t‘i përulë plisat

Për lisat flasin legjendat
E për plisat flet historia

Gjokseve tona u thyen stuhitë
Të mos rrëzoheshin lisat
E kokën të na e zbardhnin plisat

26. 02. 2014

Ne dhe lisat

Poezi nga Haxhi Muhaxheri

Kemi diçka të përbashkët
Rrënjët thellë në tokë
Kokën lart në qiell!

Lisat lëshojnë shtatin
Ne rrisim hapin

Ata i përkund era e moteve
Fëmijët tonë
Djepat me nillullat e lokeve

Lisat puthin qiellin
Ne lutemi për diellin
Të sotmën dashuri
Të ardhmën lumturi

Ata bartin historine e moshës
Ne kujtimet e trishta
Të kohëve me grip

Tokën tonë
E madhërojnë lisat
Shekujve
E zbardhin plisat!

25. 02. 2014

Sonntag, 2. März 2014

Yjet do na e kenë zili


Haxhi Muhaxheri

YJET DO NA KENË ZILI

Edhe pse udhët na janë ndarë
Ne bashkë jemi
E dashur

Frymojmë nën të njëtin qiell
I njëjti diell na ngrohë
Moj

Në ëndrra shpesh takohemi
E dashurisë
I japim shpirt

Orët po luten për ne
Të gjitha nyjet
Do të zgjidhen

Prapë kemi për të lozur
Vallën e Psherëtimave
E yjet do na kenë zili

Lumenjtë e zemrës


Haxhi Muhaxheri

LUMENJTË E ZEMRËS
 
Ditët rendin mbi njëra tjetrën
E dashuria më përvelon
Fjalë e pathënë keqas më tretet
Edhe pse në shpirt ngahera më vlon

Mendjen ma lexon moj lehtas si në përrallë
E mallin e fshehur heshtja jote e kall
Një frymëzim i dehur seç më rrjedhë damarëve
E lumenjtë e zemrës ndizën flakë

Kur një ditë prapë bashkë të jemi
Diellin vjedhurazi do e fus në gji
Vargjet në letër do të përligjen
Në këngën qëkurthi filluar për ty

Legjenda për dashurinë


Poezi nga Haxhi Muhaxheri

LEGJENDA PËR DASHURINË

Në malin e harrimit
Ndrit një yll
Që shëron
Plaget e shpirtit

Në thellësinë e zemrës
Mbin një trëndafil
Rreze e fshehur për ty
 
Në rrugët
Që ne i humbëm 
Shkruhen Legjenda
Për dashurinë

Shëtitje nëpër poezinë e Haxhi Muhaxherit

Shkruan Fakete REXHA
 
Pasi bëra një shëtitje nëpër poezi vendosa t'i shkruaj pak fjalë lidhur me kërshërinë që më zgjuan si dhe interesimin e thellë kur i lexova ciklet e poezive të autorit Haxhi Muhaxheri. Përgjithësisht, janë poezi të arrira që shtrihen në një rrafsh poetik me një nivel të bukur artistik. Motivi, figuracioni, ndërthurja e bukur lirike e mendimit poetik janë përmbajtësore dhe të realizuara bukur. Plot ndjenjë, emocion, vrull, zjarr rinor, ku ngarendin në kahje të kundërta dashuria për atdhe nga njëra anë, dhe dashuria për të bukurën, të dashurën. Që të dyja këto në kushte e rrethana të jashtëzakonshme, që i shkojnë ndesh njëra tjetrës pa guxuar të bashkohen, pikërisht shkaku i gjendjes në të cilën ndodhen të dyja përkrah njëra-tjetrës. Pra, është koha kur atdheut i dridhet trolli nën këmbë, sikurse edhe dashurisë së autorit që (siç mendoj unë) i derdhet shpirti nga durimi i madh, i pambarim deri te "vadja e dasmës së madhe".
Autori, përmes vargjeve na dërgon deri tek thellësitë e ndjeshmërisë së qenies, që herë-herë na del e thyer në mijëra copa, sikur një violinë, deri tek telat e hollë të shpirtit. Ose, deri aty ku lexuesi dëshiron me hy, pra atje ku dashurojmë deri në marrëzi, ëndërrojmë të jemi edhe kur s'mundemi me qenë. Ku vuajtja për gjënë e dashur është më e ëmbël, se sa humbja e saj krejtësisht. Pra, dashuria e madhe për vatanin, me gjithë ç'përfshinë kuptimi i tij i gjerë dhe i ngushtë. Mirëfilli duke bërë të kuptuar se atë që me ngulmë e kërkojmë, sa shumë vështirë e kemi që t'ia arrijmë, ose dalim mbanë. Është poaq vështirë, tamam sikur të këmbëngulësh për të gjetur një të vërtetë të pastër, të saktë, të kthjelltë. Dhe, tamam kur besojmë se e kemi gjetur, sakaq e vërteta rrotullon krahun duke na e kthyer shpinën.
Autori, Haxhi Muhaxheri, me poezitë e tij përpiqet që të gjejë shteg në një ambient të zhurmshëm. Ka pasion qetësinë shpirtërore, frymëmarrjen e lirë, ç'prangimin deri në diafragmë, që përndryshe është pasion i kërkimeve të ambienteve të shurdhëra. Ç'poet i pangopshëm!
Kur them kështu, mendoj në atë, sepse në poezitë e tij nuk shohim përveçse një hijeshi të ndërthurrjes lirike të mendimit poaq artistik dhe metafore desilusionuese, dëshpëruese, shqetësuese. Por, që i japin poezisë së tij zjarr, erupcion, shtytje për edhe mëtutje në përballje të reja. Përgjithësisht poezitë janë të ndërtuara bukur, e mirë mbi realitetin shqiptar, e të vërtetën në përgjithësi. E, të ndërtosh poezi në këto dy dimensione, në këto dy plane, pra, mbi zhgënjimin dhe të vërtetën, ose, të vërtetën zhgënjyese po të duash, është një betejë e ashpër. Dhe, pikërisht këtu është ambivalenca e ndjesive të autorit që e shtyp këtë betejë. Betejës që i hyn dhe ia del mbanë, Haxhi Muhaxheri. Pikërisht duke i strukturuar poezitë në këto dy principe.