Shkronja e shtatë

Haxhi Muhaxheri

SHKRONJA E SHTATË

Gjithë të mirat që jeta më dha
mbanin shkronjën e shtatë te alfabetit
Me shkronjën e shtatë

më buzqeshnin ëndrrat
                                 fjalët
                                         këngët…
e shpirti ia vidhte ngrohtësinë diellit
Me atë shkronjë të shenjtë
isha i pari i botës
engjujt loznin valle rreth meje

Në një ditë të trisht
lënduar e kam
              he vrafsha veten!
Ajo
   mori trajtë tjetër
          dhe mbeta një hiç
                         unë i mjeri

Eeeeeeeeeeeeeeeeeee…
             Ëëëëëëëëëëëëëëëëëëëëë!