Samstag, 15. Juni 2013

POETI I DRITËS - HAXHI MUHAXHERI

Nga Grigor JOVANI

Me Haxhi Muhaxherin kam miqësi relativisht të re. Ka nisur përpara pak muajsh, siç nisin miqësitë moderne, vizualisht, nëpërmjet internetit. Tani, shumëçka e bëjmë nëpërmjet tij; botojmë aty, letërkëmbëjmë aty, më të rinjtë se ne edhe dashurojnë aty. Fillimisht, ne, më të vjetërve, s’na vinte mbarë, mundoheshim të sarkazonim realitetin e ri që përjetonim, por erdhi një kohë që ky mjedis na u bë i domosdoshëm, i përditshëm. Pra, ja aty u njoha me "bacën Haxhi" nga Kosova dhe tashmë jemi bërë të afërm, aq sa ai më quan në mesazhet private "Gole, i dashur", siç më thonë miqtë e qëmotshëm dhe unë bëj shaka "historike" me të "I dashur Haxhi Qamil".
Kështu që, duke marrë vesh ditëlindjen e tij të sotme (një tjetër e mirë e internetit, na lajmëron ditëlindjet e miqve dhe na shpëton nga keqkuptimet e harresës), mendova t’i bëj një përkushtim poetik tek "Sofra" e tij, pasi nuk ishte e udhës, që ai t’ia bënte vetvetes. Veçse këtu u gjenda përpara një të papriture. Sot zbulova edhe një vyrtyt tjetër të mikut tim të ri dhe u lumturova më tepër për të. Ku nuk gërmova nëpër sajtet internetikë, që kishin të bënin me "bacë Haxhinë", dhe unë di ta bëj më së miri atë, si gazetar dhe botues, se mos gjeja disa të dhëna për biografinë e tij letrare dhe jetësore, për të shoqëruar, kësisoj, ciklin që i kisha përzgjedhur nga krijimtaria. Dhe e dini ç’gjeta, miq të dashur? Asgjë. Vetëm poezitë e tij. Kaq modesti nuk e kisha menduar. Dhe më erdhi turp për veten, si edhe për ata kolegë, që kur më çojnë materiale tek "Pegasi", biografitë i kanë më të mëdha se dërgesat artistike.
Haxhi Muhaxheri don të flasë me poezitë e tij. Poezinë quan ai për biografi. Të tjerat nuk i interesojnë. Pasi, siç thotë në një vjershë, nuk ka kohë poeti të merret me gjëra të tilla, sepse:


"Per vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë"

 
Të të jem tejet i saktë, gjeta në profilin e tij në facebook dhe nja dy të dhëna, që unë do t’i quaja "të rëndësishme". Së pari, ka punuar tek "ALBwebTV", si gazetar mbase, kështu që poezia e tij fitoi tensionin dhe dramacitetin e një publicisti, ka ritmet dhe shqetësimet e ditës, të dhëna këto telegrafisht. Së dyti, pyetjes internetike, se cilës ide politike i përkushtohet, i përgjigjet me një fjalë: Shqiptarizmës. Prandaj dhe poezia e tij ka erë shqiptare, ka një patriotizëm të pabujë, por të nëndheshëm. Ç’është më e rëndësishmja, patriotizmi i tij nuk ka kufinj gjeografikë. Është kosovari që dashuron dhe përjeton shqiptarisht. Së fundi, u njoha edhe me devizën e tij: "Dashuria vret më së shumti!"
Ke të drejtë, Haxhi Muhaxheri. Poeti është bir i Dashurisë dhe luftëtari i saj. Sepse, siç thua edhe vetë, Poeti "Fle me të gjitha të dashurat/ dhe zgjohet bashkë me dritën..."
Dritë paç në jetën tënde, Haxhi Muhaxheri! E shpërndafsh dritën e dashurisë tënde, nëpërmjet vargjeve, tek miqtë dhe dashamirët e tu! Çoje gotën: "Bromb, për ditëlindjen!" Sepse vetëm rakija nuk pihet vizualisht...
 
GRIGOR JOVANI
Athinë, 4 qershor, 2011



Haxhi MUHAXHERI

POETI

Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën

Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson


Per vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë

një këngë e re po vjen



PSE VDIÇ POETI

Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja

Mos pysni
pse vdiç poeti



KUR MË THOSHE

(Babait)

Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!

-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë Gogol!

-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!

Më kujtohet kur më thoshe:-
Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!

Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kisshte fjala...




LALËS

 
Rudha e ballit
vrragë kohësh

Fjala
mbrumur motesh


Hapi i tij
shteg i ri


Unë
bimë e farës së tij

"Rilindj", 26.04 1987




GURRË E ZJARR

Dashur e kam qëmoti
Këngën e diellit

Ëndërroja dashuroja

Gurrë jete e gëzimi
Vret macen e zezë mallkimi


Dashuria ime
Gurrë e zjarr

"Rilindja", 1991




SHENJTOR I LETRAVE TONA

(At Gjeçovit)


Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha


Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë


Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon


"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991



KOSOVËS

Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie




MOS

Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve

Mos i mallko yjet
Për brengat që ke

Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje

Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11



PËR ATË FJALË

Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
 

E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë

Thëllënze moj
E bukura e dheut

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11




PEMA E MIQËSISË

Frutat i ka te embëla
rritet në të gjitha stinët
nuk ka sëmundje që e zën
farë e saj mbinë çdo ditë
Planetin pushtuar e ka dashuria

Njeriu i Ri i Jetës që vjen

 

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen